Laçın
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
laçın
1. и. зоол. лачын, сапсан. 2. с. нык, кыю
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
laçın
Türkiye Türkçesi: laçın
Azerbaycan Türkçesi: laçın
Başkurt Türkçesi: ılasın karsığa
Kazak Türkçesi: laşın karşığa
Kırgız Türkçesi: ılãçın
Özbek Türkçesi: làçin
Tatar Türkçesi: laçın karçığa
Türkmen Türkçesi: lãçın
Uygur Türkçesi: laçin
Rusça: sokol
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
laçın
is.
1. Keçmişdə quş ovlamaq üçün saxlanılan şahin cinsindən yırtıcı, alıcı quş. Laçın yatağıdır bizim məkanlar. Q.Zakir. Eşq ilə çırpınan cəfayə dözər; Laçın alçaqda, həm fəzada süzər. A.Şaiq. // məc. tənt. Müqayisələrdə: cürət, hünər, igidlik rəmzi kimi işlənir. Eyvazım bənzər laçına; Sonalar heyran saçına. “Koroğlu”. [Qərib:] Ahu baxışlıdır, laçın cürətli; Uçmağa, qonmağa çıxası gözəl. “Aşıq Qərib”.
2. Bədii təşbehlərdə: gözəlin gözlərinə işarə. Səyyad olub, qurub məhəbbət torun; Laçın gözlü, xub şikarı tutmuşam. M.P.Vaqif. Gecə-gündüz gözüm baxdı yollara; Bir laçın gözlünün nigaranıdı. Q.Zakir.
Pamukkale Azerbaycan Türkçesi - Türkiye Türkçesi (ADT versiyonu)
laçın
şahin
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
laçın
şahin; yiğit adam· I, 410