Kavum

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kavum

kavim, kabîle,topluluk, grup, zümre; bölüm, kısım. Adamlanı bir ~u: insanların bir bölümü, ala eki ~ğa ayrıldıla: onlar iki gruba ayrıldılar, ol kaysı ~dandı: o hangi kavme mensup, bir ~la: bazı zümreler, bazı gruplar, bazıları, almalanı bi r ~u çirigendi: elmaların bir kısmı çürümüş, Karaçayda tört ~ bolğandı: Adurxayla, Budyanla, Navruzla, Tıramla: karaçay’da dört kabîle olmuş: Adurhaylar, Budyanlar, Navruzlar, Tıramlar. Bir ~la aytxanña köre: bazılarının dediğine göre, ~u bıla: tamamı, hepsi, topu birden, ~u bıla kelsinle: topu birden gelsinler, caş ~: genç zümre, biz ~dan kim bardı: bizim topluluktan kim var, kaysı ~dansa: hangi kabiledensin, caravsuz: işe yaramayan topluluk.

Son arananlar:

• xarakterik,
• öwser,
• umsundurmaq,
• bordoq,
• pitting,
• mıras,
• tompaq,
• Ayil,
• exhaustible,
• Körpə,
• çağılğan,
• aytılğan,
• nesilmenesil,
• köpüyö,
• cuhud,
• tibirdeme,
• phosphorite,
• bedevi,
• kalaç,
• təravət,
• hebe,
• Kavum