Kavum
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
kavum
kavim, kabîle,topluluk, grup, zümre; bölüm, kısım. Adamlanı bir ~u: insanların bir bölümü, ala eki ~ğa ayrıldıla: onlar iki gruba ayrıldılar, ol kaysı ~dandı: o hangi kavme mensup, bir ~la: bazı zümreler, bazı gruplar, bazıları, almalanı bi r ~u çirigendi: elmaların bir kısmı çürümüş, Karaçayda tört ~ bolğandı: Adurxayla, Budyanla, Navruzla, Tıramla: karaçay’da dört kabîle olmuş: Adurhaylar, Budyanlar, Navruzlar, Tıramlar. Bir ~la aytxanña köre: bazılarının dediğine göre, ~u bıla: tamamı, hepsi, topu birden, ~u bıla kelsinle: topu birden gelsinler, caş ~: genç zümre, biz ~dan kim bardı: bizim topluluktan kim var, kaysı ~dansa: hangi kabiledensin, caravsuz: işe yaramayan topluluk.