Karıp

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

karıp

ı, a. yersiz-yurtsuz, garip, yalnız, kimsesiz; kimsenin iltifatına mazhar olamıyan, herkes tarafından küçümsenen, fakir; zaman dışı bolboso, karıya bolor bez karıp folk. ihtiyarın yaşıtları olmazsa, o pek çabuk yalnız başına kalır.


ıı: karıp kurup = karp kurp (bk. karp).

Son arananlar:

• gelgeç,
• tasirsiz,
• lapse,
• soruvlu,
• Ortiq,
• kəndçi,
• ne,
• zayıf,
• gumbazdaydek,
• yapıq,
• cabacı,
• neptun,
• Tavus,
• Maqnitofon,
• mañçılık,
• tahsin,
• kıra,
• anayurt,
• büyü,
• Parola,
• çəm,
• Karıp