Kalav

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kalav

yığın, öbek, yığma. Biçen ~: ot yığını, taş ~: taş yığını, ~ ~ töşekle-Munu bilmegen eşekle (bilm.): Yığın yığın döşekler-Bunu bilmeyen eşekler (kitaplar).

Son arananlar:

• muammo,
• harir,
• Üleşmek,
• levent,
• küzgü,
• udukmak,
• liquidator,
• menzillik,
• nib,
• çırpıma,
• jeset,
• Döşəmə,
• Alanı,
• Kapital,
• haraz,
• sakitləşdirici,
• hemişe,
• borbor,
• topigül,
• kinship,
• uskunalamoq,
• Kalav