Kabış

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kabış

I, birleştirme; bir nesneyi diğer bir nesnenin yanına koyma, dayama; kol kabış: yardım, tutma, müzaharet etme; kol kabış kıl- yahut kol kabış tiygiz- : yardım etmek, tutmak, desteklemek; buudayına kol kabış kılıp cüröm; buğdayını toplamak hususunda ona yardım ediyorum; kol kabış komissiya: yardım komisyonu; cel kabış: üşütme, nezle.

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kabış-

II, sövüşmek, küfretmek, dövüşmek.


III, müş. kabı- ’dan.

Son arananlar:

• sere,
• törə,
• Çuha,
• damalanmaq,
• uydurma,
• payə,
• arrest,
• palança,
• yaşıt,
• transporter,
• işleşmek,
• esmek,
• menzillik,
• indermek,
• portakal,
• arxivarius,
• Kıral,
• noğuldan,
• xərcləmək,
• midi,
• texir,
• Kabış