Kabuk
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
kabuk
и. кабык, кайры ◊ (kendi) kabuğuna çekilmek (үз) кабыгына бикләнү, йомылу
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
kabuk
kabuk, deri. Ağaç ~: ağaç kabuğu, sürme ~: rende yongası, ~un almak: kabuğunu soymak, derisini yüzmek, gardoş ~: patates kabuğu, ~ atmak: deri değiştirmek, kabuk değiştirmek.