Han
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
han
I и. хан; han soyu хан нәселе
hanII и. юлаучылар йорты; караван-сарай ◊ han gibi сарай кебек киң
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
han
Türkiye Türkçesi: han
Azerbaycan Türkçesi: karvansara
Başkurt Türkçesi: karvanharay
Kazak Türkçesi: kerüven saray
Kırgız Türkçesi: kerben saray
Özbek Türkçesi: kärvànsärày
Tatar Türkçesi: kärvansaray
Türkmen Türkçesi: kervensaray
Uygur Türkçesi: karvansaray
Rusça: karavan-saray postoyalıy dvór
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
han
= kan ıı.
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
han
[ha:n], at.1. taryh.Türki we beýleki halklaryň birnäçesinde hökümdar. 2.Gowy görlüp ýa-da göwnüýetmezçilik bilen ýüzlenilip aýdylýan söz. Öwez han, biz olar bilen egri oturyp, dogry gürleşeris (G. Kulyýew). 3.Oglana dakylýan at.
Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)
han
Tabgaç Han.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
han
han, hükümdar. Azamat Geriy ~ıbız / ~ıbızğa kurman canıbız: Azamat Geriy hanımız / Hanımıza kurban canımız (şarkı sözü), ~ konakla: han soylu konuklar, hanın elçileri, Elibizge ~ konakla keldile / Aman igi ala sorup bildile: köyümüze Han'ın elçileri geldiler / İyi kötü olup bitenleri öğrendiler (Açemez isimli eski şarkıdan bir beyt), ~ bıçağın bileydi, Çıgırtavke kara kozuçuğumu kes, dep tileydi: Han pıçağını biliyor, Kel-Tavke kara kuzucuğumu kes, diye (ona) yalvarıyor (Karakozuçukisimli masaldan), ~ña ulan tuvğandı: Han'ın oğlu olmuş (çok abartılan bir olayı iğnelemek için söylenen bir deyim).