Car
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
car
I и. бөркәнгеч
carII и. 1) этногр. җар (барча халыкка кычкырып белдерелгән игълан); 2) җар салу, сөрән салу, каравыл кычкыру; 3) күч. кычкырыну
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
car
I. : car çəkmək (çağırmaq) – 1) köhn. Yüksək səslə camaata bir şeyi xəbər vermək, elan etmək, bildirmək. [Mozalan bəy:] Gördüm, bir hambal car çağırır ki, üç gündür Hacı Seyid Ağanın qızılquşu qaçıbdır. Ə.Haqverdiyev. [Şeyx Haşimi nişançılara:] Tez olun, car çəkin! Car çəkin, bütün bazar əhli bura yığılsın! Ə.Məmmədxanlı; 2) məc. Aləmə yaymaq, hamıya bildirmək, xəbər vermək, hamıya eşitdirmək (xəbəri, bir sözü və s.-ni); // Məc. mənada. Car çəkir çarxların çaxnaşıq səsi; Car çəkir, qışqırır nəhəng motorlar... S.Vurğun. Ellərə car çəkən payızın səsi; Düzlərdə sərt əsən küləklərdədir. N.Xəzri. Qəzəb Səltənəti xoruzlar car çəkib banlaşıncaya qədər yatmağa qoymamışdı. B.Bayramov.
II. bax cari 1-ci mənada. • Car olmaq – cərəyan etmək, axmaq, tökülmək. Hanı bu yaylaqda yaylayan ellər? Görəndə gözündən car oldu sellər. Aşıq Ələsgər.
Azerbaycan Türkçesinin Sinonimler Sözlüğü (Çakıroğlu, 2013)
car
I. yayma, bildirmə
{yayma, bildirme}
II. qışqırıq, bağırtı, səs
{haykırış, çığlık, ses}
İngilizce—Türkçe Sözlük (FreeDict, 2017)
car /kˈantɐlˌuːp/
1. otomobil, araba
2. vagon
3. (balon veya asansörde) yolcu taşımaya mahsus kısım
4. içinde canlı deniz hayvanları muhafaza edilen delikli kutu veya sandık. car barn taşıt deposu.
İngilizce—Türkçe Sözlük (Anonim)
car
otomobil
araba
vagon
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
car
I, f. dost, yar, sevgili kadın, metres; car körüşüü: bir oyunun adı ( bk. oyun) esnasında erkek ve kadın gençlik bununla eğlenir; car körüş, car körüşüü oynamak; car- car: düğün şarkısının nakaratıdır; tört car = çaryar.
II, f. moyunum car berbeyt: arzum yok, tembelliğim tuttu; moyun car berbegendikten: arzusuzluk yüzünden, tenbellik dolayısıyle.
III, yar, uçurum, dik sahil; car taş: deniz kıyısındaki sırt kaya.
IV, feryat; ilam; ilan;car sal-: feryat, yardıma çağırma; (münadi vasıtasıyla) umuma bildirme.
V. yarnak, parça parça etmek; otun car- : odun yarmak, kırmak; cara çap- : yararcasına kesmek, çalmak; artık döölöt baş carbayt ats. : fazla servet kafa yarmaz, kırmaz, fazla mal göz çıkarmak.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
car
yar, uçurum. ~ğa sekirmek: uçuruma atlamak, ~ oyulğança: yar yıkılmış gibi, gür, tübü körünmegen ~: dibi görünmeyen yar, ~ kıyırında cav mandalak-el bergen comak-(kuyruk uçu): yar kıyısında yağ mandalak-bilmece-(kuyruk ucu).