Bilgiç
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
bilgiç
и. 1) белгеч, белүче; 2) үзен белемле (гыйлемле) дип күрсәтергә тырышучы кеше; беләмән
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
bilgiç
1. haberdar ; bilgiç ; akıllı ; hakim ; 2. kılavuz , rehber.
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
bilgiç
[bilğiç], at. 1. Bilmäge ökde, bilegen. Beýle zatlary çopan halky bilgiç bolar eken. 2. Palçy. Pylan şäherde bir bilgiç barmyş (“Türkmen halk ertekileri”).
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
bilgiç
kâhin, gelecekten haber veren, kam, şaman. ~ aythanña köre: kâhinin dediğine göre, ~ etgen darman: kamın yaptığı ilaç.