Ayırmak
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
ayırmak
ф. 1) аеру, бүлү; 2) бүлеп бирү, бүлү; 3) аеру, аерым сыйфатын белү; 4) аерттыру; 5) тәгаенләү
Arı Duru Türkçe – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kuleli)
ayırmak
1. Boşamak
2. Bozdurmak (para)
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
ayırmak
Türkiye Türkçesi: ayırmak
Azerbaycan Türkçesi: ayırmag
Başkurt Türkçesi: ayırıv
Kazak Türkçesi: ayıruv
Kırgız Türkçesi: ayırū acıratū
Özbek Türkçesi: äyirmàk äcrätmàk
Tatar Türkçesi: ayıru
Türkmen Türkçesi: ayırmak
Uygur Türkçesi: ayrimak
Rusça: razdel'at' otdel'at'
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
ayırmak
ayırmak, seçmek, koparmak, bir kenara koymak. Üyden ~: evden ayırmak, tüyüşgenleni ~: kavga edenleri ayırmak, biribirinden ~: biribirinden ayırmak, emçekden ~: memeden ayırmak, kozulanı ~: kuzuları ayırmak, kirin ~: kirini ayırmak, adam ~: adam seçmek, kol ~: el çekmek (ayırmak), bu işden kol ayırsak igi edi: bu işten el çeksek iyi olacaktı, tüznü ötürükden ~: doğruyu yalandan ayırmak, hatnı ~: yazıyı seçmek, yazıyı tanımak, tersni tüznü ~: eğriyi doğruyu ayırmak, col ~: yolu ayırmak, orun ~: yatak seçmek.