aslı

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

aslı

bk. asıl.

Son arananlar:

• oda,
• Omurav,
• Kaşuk,
• nire,
• Milord,
• tangi,
• taqq,
• çoro,
• arkalı,
• çagış,
• bükün,
• mizmüyüz,
• çoçu,
• sünger,
• maş,
• bükünmek,
• tannoz,
• sürmek,
• sughur,
• ala,
• Mendil,
• aslı