İyis

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

iyis

koku. Duh (dukh) ~: esans kokusu, ~ etmek: kokmak, et ~etgendi: et kokmuş, mıllık ~ almak: leş kokusu almak, anı ~i uzaymay çığar: onun kokusu çok geçmeden çıkar.

Last searches:

• üzən,
• sanksiya,
• andaman,
• yatsı,
• korum,
• tumurcuq,
• camaa,
• qaydalı,
• arabuzuculuk,
• raptiye,
• qisqartma,
• ezik,
• Öýdeçi,
• körö,
• dirençli,
• uzak,
• bəlli,
• muavinlik,
• Talebe,
• çümkö,
• alık,
• İyis