öñeç

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

öñeç

1. (anat.) yemek borusu, özofagus. 2. koyun-keçi cinsi hayvan, öveç. ~ koçhar: iki yaşını tamamlamış koç, ~ teke: iki yaşını tamamlamış teke, ~ irk: öveç koç (iğdiş edilmiş).

Last searches:

• ÖRGÜT,
• gulgun,
• yargı,
• tañlaşmak,
• depel,
• dirçəlmək,
• çeget,
• yalışmak,
• cırtdan,
• neşeli,
• Söğüt,
• ejem,
• qələm,
• vertical,
• moljalli,
• peyda,
• çalın,
• and,
• çağrım,
• qoca,
• BİÇEM,
• öñeç