qabil
Explanatory Azerbaijani Dictionary (Orucovun, 2006)
qabil
sif. [ər.]
1. İstedadlı, qabiliyyətli, hər şeyi tez qavrayan zehinli, zəkalı. Qabil uşaq. Qabil tələbə. – Qabil şagird ustad olur ustadan. (Ata. sözü). Adam var ki, yüz sözdən bir məna duymağa qabil deyildir. Ə.Abasov. // Bacarıqlı, hər şeyi bacaran, mahir, məharətli, ustad. Qabil usta. Qabil sənətkar. Qabil dərzi. – Maşallah, nə yaxşı qabilsən; Bağçabanlıqda xeyli kamilsən. A.Səhhət. [Ahıl qadın dedi:] İndi biz gəlib Cahan xalaya tay ola bilmərik. Özü də bir qabil arvaddır. Ə.Haqverdiyev.
2. Mümkün olan. Əlacı qabil deyil. Düzəlməsi qabil deyil. – Tətbiqi qabil isə, fikrin gözəldir. Çəmənzəminli.
3. Yararlı, münbit, yaxşı. Mən səpdiyim toxum qabil torpağa səpilib. Ə.Haqverdiyev.
Azerbaijani Thesaurus to Turkish (Çakıroğlu, 2013)
qabil
I. iste’dadlı, qabiliyyətli, zehnli, zəkalı
{yetenekli, kabiliyetli, akıllı, zeki}
II. yararlı, münbit, yaxşı
{yararlı, verimli, iyi}
Uzbek—English Dictionary (Dirks, 2005)
qabil
(Arabic) ~i/~ida/~idan such as, like. ~dagi such.
Uyghur—Turkish Dictionary (Kurban, 2016)
qabil
a. din. bk. qawul.