onus

English—Turkish Dictionary (FreeDict, 2017)

onus /nˈɒnsəns/

1. yük, görev, külfet. onus probandi (huk.) ispat etme görevi, kanıtlama zorunluğu.

English—Turkish Dictionary (Anonymous)

onus

yük
sorumluluk
görev

Sakha—English Dictionary (Straughn, 2006)

onus

adv. quite

Last searches:

• lal,
• Olgu,
• arı,
• korsadaka,
• tarqalmoq,
• yerişli,
• ciger,
• paqir,
• tavruh,
• Berüü,
• mənzur,
• büyükelçi,
• deýýus,
• mədəd,
• tapdanma,
• nasqapaq,
• döşlük,
• ökmek,
• kette,
• yaklak,
• cığal,
• onus