naib
Explanatory Azerbaijani Dictionary (Orucovun, 2006)
naib
is. [ər.] tar.
1. Böyük bir şəxsin yerini dolandıran şəxs; vəkil, canişin. Padşahın naibi.
2. Yerli inzibati idarə rəisi, kənd icması başçısı. Nahiyə naibi. Qəza naibi. Şəhər naibi. – Keşikçi [qasidi] naibin yanına götürdü. M.S.Ordubadi.
3. Köməkçi, əlaltı. [Xotkar:] Ondan sonra ya gərək gedib ona nökərdən, naibdən olaq, ya da ki, qaçıb dağlarda, daşlarda qaçaqlıq eləyək. “Koroğlu”. Hatəm xan nökər, naiblə birlikdə atlanıb, Yədulla xanın malikanəsinə üz qoydular. S.Rəhimov.