kıçırık
Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)
kıçırık
bağırtı, ses, çığlık, ünleyiş, sesleniş. ~ etmek: bağırmak, çığlık atmak, açı ~ etdi: acı çığlık atdı, ~dan aldırma: bağırtıyla doldurmak, bolğannı ~dan aldırdıla: her tarafı bağırtıyla doldurdular, ~ etip cılaydı: çığlık atarak ağlıyor, anı ~ı cüregimi tertiretdi: onun ünleyişi kalbimi titretti.