haparçı

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

haparçı

¹ haberci, muhbir, haber veren; hikâyeci, hikâye anlatan. ~ hapar keltirdi: haberci haber getirdi, ~ ötürük aytmay ese bolum alaydı: haberci yalan söylemiyorsa, durum öyle; el ~: köyün hikâyecisi, anlatıcısı.

² (gr) yüklem (fiil), başçı bıla ~: özne ile yüklem (fiil).

Last searches:

• susuz,
• ýürekli,
• Dünən,
• bir-başa,
• dost,
• Tabla,
• eritme,
• bijgimoq,
• emanetçi,
• nemlenmek,
• bileşen,
• reimport,
• dargin,
• vezin,
• taymaq,
• sahhof,
• charxak,
• məni,
• bilsikmek,
• hadım,
• klan,
• haparçı