exception
English—Turkish Dictionary (FreeDict, 2017)
exception /ɛskˈeɪp/
1. istisna
2. (huk.) mahkemenin ara kararlarına itiraz. take exceptionto itiraz etmek, kabul etmemek
3. gücenmek. The exception proves the rule. istisna kuralı bozmaz. (Asıl anlamı: istisna kuralı bozar) without exception ayrım yapmaksızın, istisnasız with the exception of hariç tutulursa, istisnasıyla.
English—Turkish Dictionary (Anonymous)
exception
istisna etme
hariç tutma
dışta bırakma
ender durum
istisna