distinctive

English—Turkish Dictionary (FreeDict, 2017)

distinctive /dˈɪskɔːs/

1. ayıran, ayırt eden, tefrik ve temyiz eden
2. özellik belirten. disnctively ayırt ederek, farklı bir şekilde. distinctiveness ayırt edici özellik.

English—Turkish Dictionary (Anonymous)

distinctive

diğerlerinden ayrı
ayıran
özel

Last searches:

• nakar,
• qabartmaq.,
• gullamoq,
• şilgir,
• laý,
• dünənki,
• alğas,
• ogurluk,
• çüyür,
• poetika,
• benihoyat,
• mürähet,
• okşaştırma,
• silkme,
• eñküü,
• iməkləmək,
• mufel,
• tikma,
• İndirmek,
• bitiv,
• harir,
• distinctive