din-
Turkish—Tatar Dictionary (Ganiyev, 1998)
din
I и. 1) дин; müslüman dini мөселман дини; 2) инаныч
dinII и. физ. дин (көч үлчәү берәмлеге)
Comparative Turkic Languages Dictionary (Ercilasun, 1991)
din
Türkiye Türkçesi: din
Azerbaycan Türkçesi: din
Başkurt Türkçesi: din
Kazak Türkçesi: din
Kırgız Türkçesi: din
Özbek Türkçesi: din
Tatar Türkçesi: din
Türkmen Türkçesi: din
Uygur Türkçesi: din
Rusça: religiya
Explanatory Azerbaijani Dictionary (Orucovun, 2006)
din
is. [ər.]
1. Xariqüladə qüvvələrə, varlıqlara inanmağı əsas götürən, Tanrıya etiqadı və tapınmağı sistemləşdirən ictimai şüur forması. Qorxu hissi yanlış olaraq dinin meydana gəlməsinin səbəbi sayılırdı. Din bəşəriyyət tarixinə hakim olan ən böyük qüvvətdir. Fəlsəfənin də, elmin də qaynağı dindir.
2. Həmin inam və etiqadları ayin və mərasimlər şəklində özündə toplayan dünyagörüşü, davranış və spesifik fəaliyyət. İslam dini. Xristian dini. Budda dini. Dini ayinlər. ‣ Dindən-dondan çıxmaq – yorulmaq, usanmaq.
Pamukkale Azerbaijani to Turkish (ADT version)
din
din
English—Turkish Dictionary (FreeDict, 2017)
din /djˈuːi/
1. (ned, ning) gürültü, patırtı, şamata
2. gürültü ile söylemek, tekrar tekrar söylemek
3. gürültü etmek. din into tekrar tekrar söyleyerek kafasına sokmak.
English—Turkish Dictionary (FreeDict, 2017)
din /dˈɛksɪdɹˌiːn/
1. (kıs.) Deutsche Industrienor men Alman Sanayi Standartları
2. (foto.) filmin ışığa karşı hassasiyet ölçüsü.
English—Turkish Dictionary (Anonymous)
din
kulak tırmalayıcı ses
patırtı
gürültü
Uzbek—English Dictionary (Dirks, 2005)
din
(Arabic) religion, religious belief. ~dan chiq-/qayt- to leave one's faith.
Kyrgyz—Turkish Dictionary
din
a. din; meshep; din ilmi: ilâhiyat; dini kara: namussuz; dini karardı: fena şeyler tasarlıyor; ondan her şey beklenilebilir.
Explanatory Turkmen Dictionary (Kyýasowa, 2016)
din
[di:n] I, at. Tebigatdan daşary güýçleriň (hudaýyň, ruhuň) barlygy baradaky düşünjeleriň jemi. Yslam dini.
‣Din duşman iň erbet, howply duşman. Ol meniň din duşmanym (B. Kerbabaýew). Dinden çykmak diniňi inkär etmek. Dinden çyksaň çyk, ilden çykma (Atalar sözi). Dinden çykan adamkärçiligini ýitiren, erbet. –Dinden çykan bolmasaň, adamlary beýle ýigrenmezdiň. Dini başga haýsydyr bir ýakyn garyndaşlyk gatnaşygy bolmadyk adamlara içi yylaman, ynanman, olardan özüni aýry tutmak,
DIN [di:n] II, at. Işilen ýüpüň, sapagyň we ş.m. bir gaty. Ýüpüň iki dini üzülip, bir dini galypdyr.
Uyghur—Turkish Dictionary (Kurban, 2016)
din
Din. Islam dini – İslam dini. Budda dini – Buda dini; Budizm.
Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)
din
din. İslam ~: islam dini, musliman ~: müslüman dini, ~ ahlı: din mensubu, ~ kazavat: din gazası, gazve, cihad, ~ tutuv: din tutma, tuthan ~im ursun: inandığım din çarpsın (yemin), tüz aytmasañ ~iñden burulğun!: doğru demezsen dininden dön!, ~ buyrukla: dinin emirleri, tuthan ~im hakına!: tuttuğum (inandığım) din hakkı için (yemin).