bulçuk

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

bulçuk

filiz, otların ekinlerin kurumuş yaprakcıkları, kurumuş yaprak, çöp, kuru dalcık. Terekleni tübü ~dan tolğandı: ağaçların altı kurumuş yapraklarla dolmuş, gül terek bulçuklanñandı: gül ağacı filizlenmiş, arpa sapnı bulçuğun mal bek süyüp aşaydı: arpa sapının kurumuş yaprakçıklarını hayvanlar çok severek yerler.

Last searches:

• tapçı,
• mercy,
• Hicran,
• hyjuwly,
• bilaça,
• street,
• sürtgüc,
• shemshat,
• narpyz,
• Haci,
• kısmarlık,
• Veri,
• Dum,
• ömürdük,
• ü,
• çekge,
• debit,
• ach,
• qolqanad,
• ezinmek,
• parapara,
• bulçuk