bulçuk

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

bulçuk

filiz, otların ekinlerin kurumuş yaprakcıkları, kurumuş yaprak, çöp, kuru dalcık. Terekleni tübü ~dan tolğandı: ağaçların altı kurumuş yapraklarla dolmuş, gül terek bulçuklanñandı: gül ağacı filizlenmiş, arpa sapnı bulçuğun mal bek süyüp aşaydı: arpa sapının kurumuş yaprakçıklarını hayvanlar çok severek yerler.

Last searches:

• ilahilik,
• bara,
• Tahribat,
• Yashirmoq,
• ach,
• Utanma,
• siktürmek,
• ýassyk,
• iletmek,
• kurtu,
• kütü,
• olunma,
• mıltıkçı,
• buxaq,
• çoýdurmak,
• birinketin,
• zob,
• ötelmek,
• maye,
• tackle,
• olunmaq,
• bulçuk