bulçuk

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

bulçuk

filiz, otların ekinlerin kurumuş yaprakcıkları, kurumuş yaprak, çöp, kuru dalcık. Terekleni tübü ~dan tolğandı: ağaçların altı kurumuş yapraklarla dolmuş, gül terek bulçuklanñandı: gül ağacı filizlenmiş, arpa sapnı bulçuğun mal bek süyüp aşaydı: arpa sapının kurumuş yaprakçıklarını hayvanlar çok severek yerler.

Last searches:

• shatlanmaq,
• çelimsiz,
• lion,
• yalınayak,
• nazbarı,
• sholi,
• tapsa,
• horoz,
• imalat,
• acımak,
• chiroyli,
• meruze,
• naturally,
• çətinləşdirilmə,
• detal,
• nögerlik,
• oroo,
• yolkunmak,
• Ecel,
• XOMA,
• kuvvetli,
• bulçuk