binəsib
Explanatory Azerbaijani Dictionary (Orucovun, 2006)
binəsib
sif. [fars. bi... və ər. nəsib] Nəsibsiz, məhrum. • Binəsib qoymaq (etmək) – məhrum etmək. Axırda bu fikirlər məni qurulmaqda olan bu gözəl həyatdan binəsib qoyacaqdır. Ə.Vəliyev. Binəsib olmaq – məhrum olmaq. Cami-meyi-eşqdən daim olur binəsib; Olmaya ta aşiqin məşqi ruxidilbəri. Nəbati. Köhnə və yeni kulturadan binəsib olan Aslan bəy, həyatı yalnız əyyaşlıqdan ibarət bilirdi. A.Şaiq.