belagat

Turkish—Tatar Dictionary (Ganiyev, 1998)

belagat

и. 1) матур һәм төзек сөйли белү, бәлагать иск.; 2) риторика, матур сөйләү гыйлеме

Last searches:

• kadgurmak,
• maqul,
• ayrıseçkilik,
• oğaylavçu,
• UMAY,
• beýhuş,
• askala,
• yapilaq,
• fray,
• Latun,
• kacır,
• götürü,
• Sadık,
• altimeter,
• dost,
• concordant,
• südaşı,
• ebir,
• AVRUV,
• ayil,
• başlanğıc,
• belagat