aravan

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

aravan

1. (malk.) bk. aravun. 2. Kalacüknü ~ı: karasapanın toprağı deviren kazıcısı (sokusu).

Last searches:

• kunda,
• farm,
• aman,
• tümen,
• âlim,
• bone,
• boyo,
• ezozikrom,
• iştirakçı,
• çolpu,
• sariqlik,
• kıra,
• düym,
• oqil,
• poni,
• uçmak,
• torf,
• dopy,
• yrym,
• goşhalta,
• Shifolamoq,
• aravan