turklehceleri.org

Naib

Explanatory Azerbaijani Dictionary (Orucovun, 2006)

naib

is. [ər.] tar.
1. Böyük bir şəxsin yerini dolandıran şəxs; vəkil, canişin. Padşahın naibi.
2. Yerli inzibati idarə rəisi, kənd icması başçısı. Nahiyə naibi. Qəza naibi. Şəhər naibi. – Keşikçi [qasidi] naibin yanına götürdü. M.S.Ordubadi.
3. Köməkçi, əlaltı. [Xotkar:] Ondan sonra ya gərək gedib ona nökərdən, naibdən olaq, ya da ki, qaçıb dağlarda, daşlarda qaçaqlıq eləyək. “Koroğlu”. Hatəm xan nökər, naiblə birlikdə atlanıb, Yədulla xanın malikanəsinə üz qoydular. S.Rəhimov.


Last searches: