oñlu
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
oñlu
üstün, âlâ, güçlü, faik. Bu andan ~ tüldü: bu ondan üstün değil, ~ bolmak: üstün olmak, ~ adam: üstün adam, ~ cazıvçu: güçlü yazar, ~nu süygeni köb: güçlü (adamın) seveni çok, kesin ~ körmek: kendini üstün görmek, ~ bolsañ kim da tanıydı: güçlü olursan herkes tanır (deyim), ~ bıla küreşseñ cazık eter, oñsuz bıla küreşseñ sıyıñ keter: güçlü ile uğraşırsan ezilirsin, güçsüz ile uğraşırsan küçülürsün (a.s.).