kabırçak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kabırçak

kabuk, sert tabaka, vezikül, cild altında su toplamış kesecik, yanık kabarcığı, kabarcık.

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

kabırçak

tabut, (çok kere) ölü tabutu· I, 501

Son arananlar:

• mülayim,
• KƏSKİNLƏŞDİRMƏK,
• angajman,
• päk,
• Yufka,
• tekislik,
• yetişme,
• köpeygüch,
• sawut,
• kuyutmak,
• acınacaqlı,
• metacarpus,
• derre,
• koomçuluk,
• oghut,
• talep,
• mabu,
• düdüt,
• gassap,
• sakitedici,
• heyrət,
• kabırçak