əllamə

Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)

əllamə

is. və sif. [ər.]
1. Çox bilən, hər elmi bilən (adam).
2. məc. Yalançı alim. Qınamasınlar məni; Hər şeydən xəbər verən əllamə tənqidçilər. R.Rza.
3. məc. Bic, hiyləgər. O, yaman əllamədir. – Anası heç qızından geri qalan deyildi. O da onun kimi əllamənin biri idi. (Nağıl).

Azarbayjan Türkchisining Sinonimler Lughiti (Çakıroğlu, 2013)

əllamə

bic, hiyləgər
{düzenbaz, hilekâr}

Axir izdelgen sözler:

• setka,
• kımıldav,
• precalculate,
• zinhar,
• avrumay,
• savunmak,
• Gırtlak,
• Tashlamoq,
• köklük,
• trot,
• sözgelimi,
• ýapgyt,
• derbidagyn,
• otağ,
• enlightment,
• söylö,
• kasıbfəndi,
• dözme,
• ümman,
• adaptation,
• ülgürtmek,
• əllamə