ör
Qirghizche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Yudahin)
ör
I, 1. üst; örgö cür-: yukarıya çıkmak; 2. yüksek göğüslü (at hakkında); örgöçü biyik ör kula: ensesi, ön kısmı yüksek olan kula at; ör cürök: kibirli, kurumlu (insan hakkında).
II örmek; on ekiden örğön buldursun folk.: oniki sırımdan örülmüş olan kamçı, kırbaç.
III = örü-.
Türkmenche Izahliq Lughet (Kyýasowa, 2016)
ör
[ö:r]: ör boýuňa galmak 1) dik durmak, dikelmek. 2) ser. Ör-gökden gelmek. Ör-gökden gelmek oslanmadyk, garaşylmadyk ýagdaýa gaty geň galmak, haýran galmak, allaniçigsi bolmak. – Ýok, ýok – diýip, Rahym ör gökden geldi (O. Ödäýew). Ör turmak (galmak) oturan ýeriňden galyp, dik durmak, dikelip durmak, aýak üstüne galmak. Garly ussa aňk bolup, ör turan ýerinde iki elini uýlugyna urdy (A. Gowşudow).
Uyghurche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Kurban, 2016)
ör
Tepe, dik, çıkış, yokuş. Örge qarap – Yokuşa doğru.
Yaqutche—In'gilische Lughet (Straughn, 2006)
ör
a. long, continued, at length
Yaqutche—In'gilische Lughet (Straughn, 2006)
ör-
v. to knit
Qarachay-Malqarche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Nevruz, 1991)
ör
yüksek, üst, yukarı. Anı karıvu senikinden ~dü: onun gücü seninkinden yüksek.
Türkiye Tillar Diwani (TDK)
ör
kaftanın koltuk altları· I, 45