çırpı
Türkiye Türkchisi – Tatarche Lughet (Ganiyev, 1998)
çırpı
и. 1) шырпы, агачтан аерылган яисә чыгып торган үткен чәнечке; 2) сызгыч киндерә (корымга һ. б. буяп, бүрәнә, такта кебек нәрсәләргә туры эз төшерү җайланмасы)
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
çırpı
top. Quru budaq, kol qırıntısı; çılçırpı. On altı-on yeddi yaşlarında bir qız çayaşağı enərək, meşənin ətəklərində çırpı yığırdı. Çəmənzəminli. Şərifzadə ehtiyatla yeriyir, ayaqları altında əzilən quru çırpıların qəribə səsini dinləyə-dinləyə gedirdi. M.Hüseyn.
Pamukkale Azarbayjan Türkchisi - Türkiye Türkchisi (A.D.T.ningki)
çırpı
çalı çırpı
Qirghizche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Yudahin)
çırpı-
ince tabakaya ilişmek ve onu çıkarmak; bir nesneyi ince tabaka şeklinde kesip almak; çetinen çırpıp ketti : ince tabakayı ayırdı (diyelim, keskin bir bıçakla öyle kesti , ki ince bir parça kopuverdi).
Qarachay-Malqarche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Nevruz, 1991)
çırpı
çırpı, çalı, fundalık. ~ terek: bodur ağaç, çalı, ~ğa kirseñ közüñe sak bol (as.): çalılığa girersen gözüne dikkat et.