çul
Türkiye Türkchisi – Tatarche Lughet (Ganiyev, 1998)
çul
и. с. 1) кылавын, кыл тукыма; 2) ябу ◊ çul tutmaz тапкан берен тотып бетереп баручы
ercilasun1991
çul
Türkiye Türkçesi: çul
Azerbaycan Türkçesi: çul
Başkurt Türkçesi: iski-mosko kiyim
Kazak Türkçesi: jabuv eksi-kuski jamılgı
Kırgız Türkçesi: tãr
Özbek Türkçesi: cul
Tatar Türkçesi: iski-mosko kiyim
Türkmen Türkçesi: cul
Uygur Türkçesi: cul
Rusça: şerst'anaya popóna tr'ap'yo laⱨmot'ya
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
çul
is.
1. Üstündə oturmaq və ya soyuqdan qorunmaq üçün atın və bəzi başqa heyvanların dalına salınan qıldan və ya yundan toxunma qalın örtük. Şirməmməd öküzləri rahatladı, çullarını alıb qabaqlarına yem tökdü. E.Sultanov. [Nisə xala:] Yəhərləmək lazım deyil, çulu aşır üstünə. Qantəmir.
2. dan. Geyim, paltar mənasında (istehza ilə). ‣ Çul kimi yerə sərilmək – yerə dəymək, birdən bərk yıxılmaq. Bayram qoşalüləni hərləyib qırma barıtı bəyin qarnına doldurur. Bəy çul kimi yerə sərilir. Ə.Vəliyev. Çulunu sudan çıxarmaq – birtəhər dolanmaq, işin içindən çıxmaq. [Şirzad Yarməmmədə:] Deyirəm, qorxaqsan, birtəhər sürünüb çulunu sudan çıxarmaq istəyirsən. M.İbrahimov. Turaclılar demişkən [Qurban] oxuyub qurtarmadı, bəlkə süründü, ölüm-zülüm çulunu sudan çıxartdı. Ə.Vəliyev.
Pamukkale Azarbayjan Türkchisi - Türkiye Türkchisi (A.D.T.ningki)
çul
çul