çor
Türkiye Türkchisi – Tatarche Lughet (Ganiyev, 1998)
çor
и. авыру, чир
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
çor
is.
1. Əsasən pambıqda, bəzən də başqa bitkilərdə xəstəlik. Sahələr çor və pambıqqurduna qarşı bir neçə dəfə dərmanlanmışdır. (Qəzetlərdən).
2. məc. Söyüş, qarğış mənasında. [Hafizə xanım:] Çor xanım, zəhrimar xanım, itil çölə! Ə.Haqverdiyev. [Telli:] Çor, zəhrimar. Gəlirəm, gəlirəm. Ü.Hacıbəyov.
Azarbayjan Türkchisining Sinonimler Lughiti (Çakıroğlu, 2013)
çor
xəstəlik, naxoşluq
{hastalık, rahatsızlık}
Qirghizche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Yudahin)
çor
ı. kul ,köle
ıı. 1. katılaşan şiş, ur; kemik üzerindeki lahmi zait; kırılan kemiğin bitişen yerindeki tümsek; nasır; çor taman: nasırlı taban; 2. koşumda yarım küre şeklinde madeni süs; 3. iki şeyin birleşmesinden hasıl olan kalınlık (diyelim, kayışların uçları birleştirilerek dikildiğinde) kuyuşkandığ çoru kuskun kısımlarının birleştiği yerdeki tümsek
Türkmenche Izahliq Lughet (Kyýasowa, 2016)
çor
at. Elde, aýakda gatap galan kir, kirli kesmek. Çor basan aýaklary ýalaňaçdy.
Türkiye Tillar Diwani (TDK)
çor
avret yeri bitişik olan kadın, sarılgan bitki·III, 121, 122