çaç
Qirghizche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Yudahin)
çaç
I. (insan başındaki) saç; çaç cıy- es. : saç Örmek (kocası öldükten sonra yedinci yahut kırkıncı günde bunu yapan dul kadın hakkında) ; karın çaç : çocuk karında iken biten saç; cıldı çaç : erkeğin ensesindeki perçem (şimdi artık bu perçemi .taşımıyorlar); çaç etekten bol- : bir nesneyi bol bol al- mak; bolluk ve kolaylık içinde ya- şamak; çaçtan köp : hesapsız, çok:çaç kap= çaçpap; çaç uçtuk; bk. uçtuk; çaç kırk tar. : saç örgüsünü kesmek (bu, bîr kadim rüsvay etmek için bir ceza olarak tatbik edilirdî).
Qarachay-Malqarche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Nevruz, 1991)
çaç
1. Saç. Burma ~: kıvırcık saç, ~ı tabanına cetedi: saçı topuğuna iniyor, ~ tarayma: saç tarıyorum, ~ bav: saç bağı, ~ tıyğıç: toka, ~ın-başın cırtıp cılaydı: saçını başını yolarak ağlıyor; 2. Ot, çimen. Bıyıl cerge ~ bitmey kaldı: bu sene toprağa ot çıkmadan kaldı.