Çıçhan

Qarachay-Malqarche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Nevruz, 1991)

çıçhan

1. Sıçan, altına yapan. 2. Fare, sıçan. Saban ~: tarla faresi, gılıv ~: iri lağım faresi, ~ teşik: fare deliği, ~ kirirge teşik tapmay edi da birgesine takmak tağa edi (as): fare kendi girecek delik bulamıyordu da yanına başkasını çağırıyordu.

Axir izdelgen sözler:

• nama,
• xanı,
• səmə,
• ameli,
• sənəm,
• tuyarman,
• xan,
• max,
• warrior,
• düşgünç,
• galla,
• sigrig,
• müsəhhih,
• gös-göni,
• küçlü,
• transandantal,
• Başdan-başa,
• BİR,
• ulunmak,
• hayram,
• incimə,
• Çıçhan