yersiz
Türkiye Türkchisi – Tiniq Türkche Lughiti (Kuleli, 2013)
yersiz
[Köken: Yerel] (uygunsuz) Orunsuz
ercilasun1991
yersiz
Türkiye Türkçesi: yersiz
Azerbaycan Türkçesi: yersiz
Başkurt Türkçesi: urınhıⱬ
Kazak Türkçesi: orınsız
Kırgız Türkçesi: orunsuz
Özbek Türkçesi: orinsiz nàorin
Tatar Türkçesi: urınsız
Türkmen Türkçesi: yamanlamak garalamak
Uygur Türkçesi: yamanlimak ⱨarlimak
Rusça: ⱨulit' ⱨayat' ponosit'
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
yersiz
sif.
1. Yeri, məkanı olmayan, yeriyurdu olmayan. Yersiz adam. // İs. mənasında. Yersiz gəldi, yerli qaç. (Məsəl).
2. Torpaqsız. Yersiz kəndlilər.
3. Yerində, məqamında olmayan; uyğunsuz, namünasib, münasibətsiz. Yersiz söz. Yersiz söhbətlər. Yersiz danlaq. – [Şərifzadə] Mehribanı boşadığı üçün olduqca darılmış, [Zeynalın] belə yersiz hərəkətindən dolayı acıqlanmışdı. S.Hüseyn. // Zərf mənasında. Yersiz danlamaq. – Ev sahibinin qəribə bir ilhamla dediyi sözlər də mənə yersiz görünürdü. M.Hüseyn. Kazım müdirin hirslənməsini yersiz görüb təəssüfləndisə də, çıxıb getdi və güman etdi ki, məsələ bununla qurtardı. Mir Cəlal.
4. Təsirsiz. Müxbirin təklifi yersiz qalmadı. Mir Cəlal.
5. Nahaq, əbəs, əsassız. Yersiz nigarançılıq. Yersiz ehtiyat. Yersiz (z.) narahat olmaq. – [Rüstəm:] Xeyr, şahım, aldırma! Yersizdir bu iztirab; Rüstəm dursun, onlara; Səyavuş verir cavab. H.Cavid. [Soltan:] Sənin atan da, əmilərin də yersiz inadkarlıqdan həmişə zərər çəkiblər. İ.Hüseynov.
6. Vəzifəsi, yeri olmayan; vəzifəsiz, işsiz. Yersiz (z.) qalmaq. yersiz-yersiz zərf və sif. Namünasib, münasibətsiz, uyğunsuz. Yersiz-yersiz danışmaq. – [Veys] .. sol əli ilə yersiz-yersiz hərəkətlər edirdi. Ə.Əbülhəsən.
Pamukkale Azarbayjan Türkchisi - Türkiye Türkchisi (A.D.T.ningki)
yersiz
yersiz
Özbekche—In'gilische Lughet (Dirks, 2005)
yersiz
landless.
Uyghurche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Kurban, 2016)
yersiz
Topraksız.