urba
Türkmenche Izahliq Lughet (Kyýasowa, 2016)
urba
[urvo], at. Ýaýylýan hamyra sepmek üçin hemişe kendirikde galdyrylýan un. Ununda bolan urbasynda-da bolar (Nakyl).
‣ Urba çalmak gelin, mal, maşyn ýaly zatlar edinilende bagtlysy, düşümlisi bolsun diýen maksat bilen çalynýan, sepilýän un. Oglan tarapy gyz almaga gelende gudalar biri-biriniň ýüzüne urba çalýarlar (“Edebiýat we sungat”).