tutya

Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)

tutya

is. [ər.]
1. köhn. Kimyəvi maddə – sink.
2. məc. Mövhumatçıların müqəddəs saydıqları hər hansı bir şey. Xalq dalınca yüyürüşüb [mollanın] uzunqulağının ayaqlarının izindən torpaq götürüb tutya kimi evlərində saxlayırdılar. Ə.Haqverdiyev.

Axir izdelgen sözler:

• həb,
• sınç,
• parçacıq,
• közlev,
• azab,
• repetition,
• ügü,
• istiqbol,
• toqayzorlik,
• həmsöhbət,
• superstitious,
• tötbulung,
• tirmə,
• tütün,
• məstedici,
• ayri,
• qaqaş,
• Derviş,
• halol,
• suvalik,
• akait,
• tutya