turşumuş
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
turşumuş
f.sif.
1. İstidən, çox qalmaqdan və ya başqa səbəbdən qıcqırmış, qıcqırıb xarab olmuş, şişib qoxumuş. Turşumuş süd. – İrəlidəki qalın meşədən turşumuş xəzəl qoxusu gəlirdi. M.Hüseyn.
2. məc. Narazı, pərt; narazılıq ifadə edən. Narazılığı turşumuş üzündən bilinir. – Nurcahan xala həyətə girər, nəzəri kişinin turşumuş sifətinə sataşdıqda qıçları quruyardı. H.Sarabski.