rubəru
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
rubəru
zərf [fars.] Üz-üzə, üzbəüz. Rubəru oturmaq. Rubəru dayanmaq. – Mirzə Rəhim ağa Böyükxanımın sözlərini eşidəndən sonra bir az da yaxınlaşıb rubəru əyləşmişdi. M.S.Ordubadi. [Rəşid:] İnanmayıram ki, bu iki ay qurtarsın və səninlə rubəru söhbət etmək bir daha mənə nəsib olsun. İ.Musabəyov. • Rubəru olmaq – bax. üzgöz olmaq (“üz-göz”də).