qülğülə
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
qülğülə
is. [fars.] klas. Gurultu, çaxnaşma, səs-küy, mərəkə. Afaqə düşdü qülğülə hüsnündən, ey qəmər! Nəsimi. • Qülğülə salmaq – səs salmaq. Ənva və əqsam quşlar ağacların bir budağından o biri budağına qalxıb, qonub, mövzun nəğəmat ilə dərəyə qülğülə salırlar. M.F.Axundzadə.