qarama
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
qarama
is. məh.
1. Çay və bulaq ətrafındakı palçıqlı su, lığ. Soyunun, dizə qədər çirmənin, bu gölməçələri gəzin, donuz qaramaya girdi. S.Rəhimov. Bəhram ayağını üzəngiyə qoyub minmək istərkən yəhər çevrildi, o da böyrü üstə qaramaya yıxıldı. Ə.Vəliyev.
2. Qapaz. Başına bir qarama saldı.