qalxan
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
qalxan
is. köhn. Qədim müharibələrdə qılınc və s. zərbəsindən qorunmaq üçün əldə tutulan dairə və ya düzbucaq şəkilli sipər (ağacdan, metaldan, dəridən qayrılardı). Qədim zamanda qılınc və qalxan müharibənin başlıca alətləri idi. – [Mülkədar:] Öz hesabıma beş yüz təzə qılınc, bir o qədər də qalxan tədarük etmişəm. M.Hüseyn. O gündən şair, Afaq ilə bərabər bağçalarını paslanmış nizə, qalxan və qılınc parçalarından təmizlədilər. Ə.Məmmədxanlı. // Sipər.