məstan
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
məstan
[fars.]
1. sif. Axıcı, süzgün, xumar (göz haqqında). Gözləri məstan, sürahi tək çəkilmiş gərdəni; Sözü şirin, özü amma xosrovi-əla pəri. M.P.Vaqif. Endirmədi aşığına; O gözləri məstan keçdi. Aşıq Ələsgər.
2. is. Pişik, pişiyə qoyulan ad. Uşaq məstan ilə oynayır. – Qayıdıb bir baxdı məstanə; Gördü eşşək gəlir diliranə. A.Səhhət. Mənim məstan pişiyim, yenə çıxıb dizimə; O yaşıl gözlərini zilləmisən üzümə. R.Rza.
Axir izdelgen sözler:
- Şantiye,
- mucullanmaq,
- yagmak,
- kutmanduu,
- cila,
- dessur,
- mürgüləmək,
- onuş,
- müzmin,
- baan,
- zerewşan,
- sırkıvlanmak,
- suggestion,
- rank,
- i,
- freeloader,
- prokat,
- öndümsiz,
- kesit,
- drag,
- küvçü,
- məstan