murun
Qirghizche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Yudahin)
murun
I, 1. burun; murdu (bazan murunu) : burnu; it, murduna suu kirgende, süzöt ats. : köpek, burnuna su girdiğinde yüzüyor; eki kolubuzdu murdubuzga tığıp kala berdik: (iki elimizi burnumuza sokarak kaldık; murdun ceñine katıp, baş kötörö albayt; kuyruğunu kıstı, başını iğdi, kibiri gerildi (harf. : burnunu yenine saklayıp, başını kaldıramıyor) ; kündüñ murnu çıkkanda (yahut cayılganda soñ yahut cayıları menen) : tam güneş doğmaya başlarken, sabah erken; açuusu murdunun uçunda: çabuk kızıyor; it murun: yabanî gül ağacı; 2. burun deliği; eki murdu dardaktap folk. : burun delikleri kabarıyor.
II, daha evvel, eskiden; kün murun: vakti zamanında; murunuraak: bir parça erkenden.
Uyghurche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Kurban, 2016)
murun
ağ. bk. burun.
Yaqutche—In'gilische Lughet (Straughn, 2006)
murun
n. nose