mir

Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)

mir

is. [fars. əsli ər. “əmir”dən]
1. klas. Rəis, başçı, ağa. Hökmünə məhkum olmuşuz sultanımızdır mirimiz. Nəsimi.
2. din. Bəzi adam adlarının əvvəlinə artırılaraq onların seyid nəslindən olduğunu göstərir; seyid; məs.: Mirəli, Mirhəsən.

Özbekche—In'gilische Lughet (Dirks, 2005)

mir

amir: (Arabic) ruler, emir; common prefix to men's names.

Axir izdelgen sözler:

• käşki,
• küntiymez,
• sterilize,
• şıpşın,
• qo‘sh,
• laptop,
• payızgülü,
• ziyo,
• zaňlamak,
• dustaqxana,
• şunca,
• yuvarlamak,
• algyr,
• birbarmaqlı,
• buharça,
• ötünç,
• yarmaklanmak,
• turşgilə,
• oroos,
• Dayanıklı,
• türlütürlü,
• mir