mesgen
Türkmenche Izahliq Lughet (Kyýasowa, 2016)
mesgen
[mesğen], at. 1. Oturymly ýaşalýan ýer, ýurt, mekan. Möwlam, ýetir mesgenime, ýurduma, Ýüzüm düşsün arslanyma, gurduma (Magtymguly). 2. Bir zadyň dörän, köp bolýan, ýaşaýan, ösýän ýeri, ýurdy. Ol topraklar inçe süýümli pagtanyň mesgenidir.
‣Mesgen tutmak bir ýerde oturymly ýaşamak, özüňe ýurt edinmek.