meken

Qirghizche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Yudahin)

meken

a. sığnak, mesken; meken kıl- yahut et- (önce gelen akkuzatif ile) yerleşmek, ikamet etmek, yaşamak (herhangi bir yerde); ata meken: baba yurdu, vatan.

Axir izdelgen sözler:

• Düyü,
• externalize,
• Lütf,
• tıyıl,
• geçgel,
• yaxdan,
• Yanut,
• işendir,
• durnukly,
• tanıq,
• avadanlıq,
• Nom,
• kebin,
• Kalemtıraş,
• türkük,
• loban,
• irritation,
• pointless,
• məhrum,
• hapşırmak,
• awlag,
• meken