meken

Qirghizche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Yudahin)

meken

a. sığnak, mesken; meken kıl- yahut et- (önce gelen akkuzatif ile) yerleşmek, ikamet etmek, yaşamak (herhangi bir yerde); ata meken: baba yurdu, vatan.

Axir izdelgen sözler:

• Havuç,,
• bakçı,
• öw,
• sharp,
• British,
• açıkmak,
• bezdirmek,
• kayınmak,
• hücre,
• kravat,
• dialectic,
• Keşik,
• serdar,
• kıñırlanmak,
• Silahdaş,
• Atılmak,
• eagle,
• carıt,
• gapdon,
• comfort,
• atık,
• meken