mafar
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
mafar
is. [ər.] İmkan, macal. • Mafar verməmək – tələsdirmək, macal verməmək. [Faytonçu:] Adə, çöllü balası, ağzını açıb hara baxırsan, otur gedək, yoxsa vağzalın xəzpuşları mafar verməz, heybəni çiynindən, papağını başından elə çarpışdırar ki, sonra ağzın bir saat açılı qalar. Ə.Məmmədxanlı.
Axir izdelgen sözler:
- ruhanylyk,
- emergent,
- çige,
- jalkyldama,
- Müsamirə,
- substrate,
- qoşunkeşlik,
- gırcınlık,
- sof,
- retribution,
- ekspluatator,
- punkt,
- cersin,
- aqlanmaq,
- üzdə,
- gipsy,
- izn,
- bekinmachoq,
- rüzgar,
- caydırmak,
- patlıcan,
- mafar