ləc
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
ləc
sif. [ər.] Tərs, höcət, inad. • Ləc düşmək – bax. ləcləşmək. ..Kişi arvadına deyir: – Ay arvad, heç qəm eyləmə, nə qədər canım sağdır, hər günün xərcin qazanacağam. Amma, deyəsən, şah mənimlə ləc düşmüşdür. (Nağıl). Ləc salmaq – iki adam arasında düşməncəsinə münasibət yaratmaq; düşünüşdürmək, aralarını vurmaq, vuruşdurmaq. Səttarzadə başını tovladı: – Siz məni doğma qızım ilə ləc salmaq istəyənlərin iftirasına uymayın, yoldaş! Mir Cəlal.
Azarbayjan Türkchisining Sinonimler Lughiti (Çakıroğlu, 2013)
ləc
I. öcəşik
{sürtüşmeli}
II. düşmən, qərəzkar, qənim
{düşman, garazlı, gayzlı}
Axir izdelgen sözler:
- yoqa,
- Qotmoq,
- ikirjiňlenmek,
- ayırmalık,
- ýalawunç,
- ağı,
- Tegme,
- küfürbaz,
- ikamet,
- mingeshmek,
- Erinmek,
- pillakashlik,
- mawut,
- isen’ge,
- And,
- pəltək,
- nərildəmək,
- mekeme,
- Ütülemek,
- famile,
- dommarylmak,
- ləc